CHROMOTERAPIA.

    Chromoterapia, czyli inaczej leczeniem kolorem, polega na wykorzystaniu odpowiedniego koloru adekwatnym do fizycznej i psychicznej kondycji naszego organizmu. Kolor oddziałując na psychikę wywołuje słabsze lub silniejsze reakcje fizyczne, przyczynia się do złagodzenia objawów lub usunięcia dolegliwości. Leczenie kolorami to również przywracanie i utrwalenie właściwych proporcji pomiędzy wszystkimi kolorami jakie powinny być zachowane w organizmie. 
    Chromoterapia opiera się na założeniu że kolory promieniują. Owo promieniowanie oddziałuje na człowieka głównie poprzez skórę, ale także przez wzrok i psychikę. Terapeuta powinien wiedzieć że poszczególne kolory mają różne długości fal, i jak taką określoną barwę wykorzystać w leczeniu konkretnego schorzenia. Powszechnie wiadomo, że pod wpływem pięknej słonecznej pogody człowiek ma lepsze samopoczucie i większą witalność niż podczas zachmurzonego czy deszczowego dnia. Dlatego olbrzymie znaczenie ma dla ludzkiego organizmu ma odbieranie światła słonecznego. W przyrodzie można wyróżnić siedem podstawowych kolorów: żółty, niebieski, zielony, czerwony, pomarańczowy, fioletowy i indygo. Jest to pełna gama siedmiobarwnej tęczy. Każdy człowiek ma swoją odrębną, składającą się z powyższych barw tworząc aurę kolorów, która otacza ciało, powodując że jest ona indywidualnym polem energetycznym człowieka. Aura to energetyczna powłoka okalająca ciało fizyczne każdego żywego organizmu. Inaczej mówiąc, to pole energetyczne o różnych kształtach i barwach zmieniających się dynamicznie w zależności od rodzaju i intensywności kontaktów z innymi ośrodkami energii środowiska, a w przypadku człowieka - od przeżywanych  nastrojów czy emocji. Dlatego poprzez tworzące aurę barw które otaczają człowieka można wyodrębnić kolor dominujący i ocenić na jego podstawie stan zdrowia i jakość wytwarzanej przez człowieka energii. W chromoterapii istnieje stwierdzenie że choroba zaczyna się w ciele eterycznym, a nie fizycznym. Najpierw zostaje zakłócona aura otaczająca człowieka przyklejona do ciała i na podstawie tego można ocenić jaki kolor potrzebny jest chorej części ciała. Później zaleca się pacjentowi np. naświetlanie tych miejsc światłem słonecznym lub ubieranie się w rzeczy o pożądanej kolorystyce, jedzenie kolorowych produktów zwłaszcza owoców i warzyw, przebywanie we wnętrzach pomalowanych lub urządzonych w konkretnej tonacji. Za przykład mogę tu podać sytuację podopiecznego któremu znacznie poprawiło się samopoczucie gdy przebywa w pokoju gdzie dominuje kolor żółty, nie ma kłopotów z bezsennością gdy śpi w niebieskiej pościeli a na jego bladą cerę najlepiej wpływa odcień czerwieni.
    W chromoterapii panuje taka podstawowa definicja leczenia kolorami, gdzie terapeuta poprzez zdiagnozowanie naszych bolączek potrafi określić potrzeby terapii pozytywnie wpływając na nasz organizm. Jeżeli ktoś od dłuższego czasu żyje w ciągłym stresie czyli celem terapii powinno być osiągnięcie wewnętrznej równowagi, dlatego tutaj bardzo korzystnie wpływa kolor zielony. Działa ona pozytywnie na pracę serca i wpływa uspokajająco. Podobne oddziaływanie ma też kolor fioletowy, który w szczególności przeciwstawia się bólom głowy i bezsenności. Natomiast w stanie wzmożonej aktywności należy unikać kolorów działających pobudzająco, a są to kolory czerwony, pomarańczowy czy ostry żółty. Te kolory są raczej przeznaczone dla osób pozbawionych witalności a także niskim ciśnieniu.
    Jest to krótka charakterystyka wykorzystania kolorów w bolączkach osób wykorzystujących ten rodzaj terapii, i trzeba pamiętać że jest bardzo bogata gama wykorzystania kolorów na wszelkie schorzenia ale raczej traktować się powinno daną terapie jako rozwiązanie dodatkowe i uzupełniające w leczeniu. Trzeba pamiętać również że niewłaściwie stosowana chromoterapia może wywołać wiele negatywnych skutków ubocznych. Nie można jej stosować na własną rękę. Zakłócenia aury wywołane niekompetentnym dobraniem barw a także złym miejscem leczenia mogą spowodować bóle i zawroty głowy a także osłabienia i nudności, ale też mogą spowodować negatywne konsekwencje w nasileniu objawów choroby.
(L. Matela, „ABC Chromoterapii”)