SOCJOTERAPIA.

    Wśród wielu form pomocy osobom o obniżonej sprawności umysłowej istotne znaczenie może mieć socjoterapia, której formuła dopasowana jest do potrzeb, możliwości i zainteresowań osób w niej uczestniczących. Socjoterapia (…), adresowana zwykle do osób z trudnościami w zachowaniu i przystosowaniu. Odbywa się podczas spotkań grupowych, które służą realizacji celów terapeutycznych, edukacyjnych i rozwojowych. Definicję socjoterapii można określić jako: „ogół metod zmierza-jących do zlikwidowania zaburzeń emocjonalnych i zaburzeń zachowania danej jednostki poprzez odpowiednie wykorzystanie stosunków międzyludzkich istniejących między członkami naturalnej lub stucznej grupy społecznej, do której należy”. Rozpoczęcie zajęć socjoterapeutycznych wiąże się z opracowaniem wstępnej diagnozy. Należy określić trudności i problemy osób oraz obszary zaburzeń. U podłoża znacznej grupy zaburzeń przejawiających się często zachowaniami nie akceptowanymi społecznie, tkwią najczęściej czynniki środowiskowe. W zależności od przyjętej koncepcji i programu terapeutycznego, zajęcia socjoterapeutyczne z reguły prowadzone są w grupach osób o podobnych problemach i zaburzeniach. Zajęcia w grupie, według założonego programu, mają na celu zdobywanie umiejętności komunikowania się, uczenie się rozpoznawania emocji, podejmowania decyzji, negocjacji, mediacji itp. Program socjoterapeutyczny może być ukierunkowany na uczenie się wybranych technik, na zdobywanie umiejętności przekazywania własnej wiedzy, uczenie się pełnienia określonych ról i rozwiązywania konfliktów międzyludzkich.
    Zajęcia socjoterapeutyczne, które mają realizować cele rozwojowe uczestników winny rozwijać indywidualne zainteresowania i zamiłowania, zaspokajać podstawowe dla danego wieku potrzeby i podejmować zagadnienia ważne dla określonej grupy wiekowej. Program może być tak skonstruowany w zależności od preferencji uczestników wokół takich zagadnień jak rodzina, pomoc w domu, przyjaźń, miłość, własne aspiracje, czas wolny, ulubione zabawy itd. 
    Podstawowymi elementami procesu socjoterapeutycznego z osobami o obniżonej sprawności umysłowej są:
– poprawienie społecznego oraz emocjonalnego funkcjonowania osób przez nawiązanie satysfakcjonujących ich kontaktów z rówieśnikami,
– zmniejszanie napięć oraz niepokojów wywołanych stresującymi sytuacjami dnia codziennego,
– zapobieganie wadliwej adaptacji osób do warunków życia i wymagań otoczenia poprzez uczenie ich pozytywnego patrzenia na siebie i otoczenie.
W pracy socjoterapeutycznej powinno się kierować następującymi zasadami:
– Zasada tworzenia atmosfery – polega na rezygnacji z wzajemnej krytyki, wytykania błędów i wad, a skupieniu się na zaakceptowaniu osiągnięć, zdolności i uzdolnień. (…).
– Zasada otwartości – umożliwia dobre funkcjonowanie grupy terapeutycznej. Dzielenie się doświadczeniami i informacjami daje możliwość wspólnego szukania rozwiązań czy rozładowania przykrych napięć.
– Zasada bliskiego kontaktu z podopiecznym – sprzyja tworzeniu atmosfery akceptacji i zaufania. (…).
– Zasada tworzenia i przestrzegania norm grupowych.
(T. Kott, „Zajęcia pozalekcyjne i terapia zajęciowa z osobami o obniżonej sprawności umysłowej”).