KINYZETERAPIA.

    Kinezyterapia jest terapią bliskoznaczną z ergoterapią lecz różni ją to że jest jeszcze stosowana w zespołach bólowych kręgosłupa, po udarach mózgu, po zawale serca, w niektórych chorobach układu oddechowego, w chorobach reumatycznych, po zabiegach operacyjnych w jamie brzusznej (…). Kinezyterapię jednym zdaniem można ująć że jest to leczenie ruchem, poprzez gimnastykę leczniczą lub ćwiczenia usprawniające. Można ją stosować jako podstawowa i jedyna forma leczenia celem możliwie maksymalnej poprawy utraconej funkcji, przywrócenie prawidłowej mechaniki, zabezpieczeniem przed wykształceniem nieprawidłowych stereotypów ruchowych lub przywróceniem już utraconej. 
    Zajęcia kinezyterapii wykorzystuje się w pracowni rehabilitacyjnej, a efekty zależą od doboru ćwiczeń. Najbardziej standardowymi ćwiczeniami są takie które mają na celu: zwiększenie siły mięśniowej, poprawy zakresu ruchu, poprawy głębokiego czucia, zmniejszenie bólowych dolegliwości, poprawy elastyczności i napięcia tkanek miękkich, zmniejszenia podwyższonego napięcia mięśni, poprawy wydolności krążeniowo – oddechowej, podwyższenie lub obniżenie ciśnienia krwi, usprawnienia działania narządów układów trawienia i wydalania a także hamowanie wszelkiego rodzajów odruchów patologicznych. Ćwiczenia mogą być wykonywane samodzielnie przez pacjenta pod nadzorem terapeuty, który ustala rodzaje ćwiczeń indywidualnie dla każdego pacjenta na podstawie wskazówek lekarza i pacjenta. Terapeuta może mieć pod nadzorem kilku pacjentów i wykorzystywać przyrządy i przybory rehabilitacyjne znajdujące się na w pracowni rehabilitacyjnej. Do najczęstszych ćwiczeń wykorzystuje się rower stacjonarny, drabinki gimnastyczne, materace i maty, piłki rehabilitacyjne a także specjalne atlasy do ćwiczeń siłowo - rozciągających. Prowadzone są również ćwiczenia bierne i czynno – bierne a różnią się one tym od wymienionych wyżej że są prowadzone z wykorzystaniem ruchów wykonywanych przez terapeutę na pacjencie w przypadku ograniczonej sprawności pacjenta lub w przypadku ręcznego rozciągania różnych tkanek. Tego typu ćwiczenia dotyczą pacjentów po porażeniach lub z przykurczami mięśni. Powyższą gamę ćwiczeń można wzbogacić również poprzez wykorzystanie basenu które ma nie określone właściwości lecznicze. Trzeba tutaj zwrócić uwagę że do prowadzenia kinezyterapii są uprawnieni osoby specjalnie wykwalifikowane, mogą to być absolwenci średnich szkół fizjoterapii a przede wszystkim absolwenci szkół wyższych o kierunku rehabilitacja ruchowa lub fizjoterapia.
(K. Milanowska, „Terapia zajęciowa”)