W tym rozdziale zostaną wyszczególnione najbardziej podstawowe formy terapii zajęciowej funkcjonujące w Środowiskowym Domu Samopomocy w Gorzowie Wlkp. Wymienione poniżej formy terapii zajęciowej nie są wszystkimi rodzajami terapii działających w placówkach społecznych i opiekuńczych ponieważ dotyczą one tylko osób o zaburzeniach psychicznych, o obniżonej sprawności umysłowej i niepełnosprawnych o lekkim i średnim stopniu niepełnosprawności. Klasyfikacja zajęć terapii zajęciowej nastręcza wiele trudności, ponieważ nie sposób jest wyodrębnić ich czystej formy. Jeżeli jednak miałbym jako kryterium podziału przyjąć rodzaj terapii pod kątem pedagogicznym, to można by powiedzieć że są trzy takie formy: zajęcia ruchowe, zajęcia rozrywkowe i zajęcia związane z terapią pracy. I jest to bardzo praktyczne spojrzenie na przeprowadzanie terapii, natomiast wymienione poniżej formy są tylko tematycznie uporządkowanym schematem poszczególnych pracowni działających w danym Środowiskowym Domu Samopomocy, a poszczególne pracownie są podporządkowane różnym formom terapii zajęciowej.  Aby powstały „formy terapii zajęciowej” muszą być spełnione i uwzględnione pewne postanowienia oraz jakie mają przynieść cele i rezultaty.

     Głównymi przesłankami są:
a) stworzenie warunków do nabycia lub doskonalenia wykonywania podstawowych czynności życia codziennego i realizacja zadań życiowych, m.in. trening w zakresie wyglądu zewnętrznego i higieny osobistej, pomieszczeń (…),
b) udostępnienie porad i pomocy w zakresie spraw socjalno – bytowych (zapewnienie posiłków w godzinach otwarcia domu, praca socjalna  z podopiecznymi i ich rodziną), pomoc podopiecznemu w załatwianiu jego spraw w urzędach, sądach itp.,
c) zapewnienie opieki pedagogicznej i psychologicznej,
d) zapewnienie opieki pielęgniarskiej, lekarskiej i rehabilitacyjnej,
e) poprawa funkcjonowania podopiecznego w najbliższym otoczeniu poprzez terapię indywidualną ukierunkowaną na zwiększenie i nabywanie umiejętności interpersonalnych, rozwiązywanie sytuacji trudnych, negatywnie rzutujących na kontakty społeczne, zajęcia warsztatowe w oparciu o trening behawioralny,
f) zmotywowanie podopiecznych do aktywności w pełnieniu ról społecznych i zawodowych poprzez: trening techniczny, trening umiejętności praktycznych, rozmowy indywidualne, grupę wsparcia itp., pracownie terapii zajęciowej (…), przygotowanie do pracy (…), rekonstrukcję, odkrywanie i pracę nad rozwojem uzdolnień i zainteresowań,
g) praca z rodziną podopiecznego: prowadzenie cyklicznych spotkań psychoedukacyjnych dla członków rodzin, prowadzenie terapii rodzinnej, konsultacje indywidualne dla rodzin,
h) kształtowanie nawyków zdrowego stylu życia: organizowanie zajęć rekreacyjnych, warsztaty wdrażania prawidłowego z punktu widzenia higieny rozkładu dnia (czas i rodzaje aktywności, odpoczynku, posiłków),
i) stosowania różnych form integracji osób niepełnosprawnych ze środowiskiem lokalnym poprzez współpracę z organizacjami społecznymi, stowarzyszeniami, fundacjami, placówkami oświatowymi, kulturalnymi, Kościołem, samorządem lokalnym itp.,
j) kształcenie u osób z dysfunkcjami psychicznymi i fizycznymi właściwych postaw społecznych, a zwłaszcza tolerancji, życzliwości, przeciwdziałanie ich dyskryminacji poprzez szerzenie oświaty w danym środowisku.
(T. Kott, „Zajęcia pozalekcyjne i terapia zajęciowa z osobami o obniżonej sprawności umysłowej”)